ทรงมีพระราชดำรัสตอบในการเปิดโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ความตอนหนึ่งว่า “…ตั้งแต่แรก
เรากลับมาจากการศึกษา ก็ได้มาแลเห็นสภากาชาดของเรา ซึ่งในเวลานั้นมีอาการแปลก
กับที่ได้จัดขึ้นใหม่ในบัดนี้ คือ ยังจัดไปโดยหนทางดำเนินการที่เข้าใจผิดอยู่ ตัวเราเองในครั้งนั้น
ได้รับภาระช่วยเหลือฉลองพระเดชพระคุณสมเด็จพระบรมราชชนนีผู้เปนสภานายิกา จึงได้คิดถึง
การที่จะแก้ไขระเบียบการในสภากาชาดให้ลงรอย แลได้กราบทูลว่าควรมีโรงพยาบาลขึ้นโรงหนึ่ง
เพื่อประสงค์ให้เปนที่ฝึกหัดนายแพทย์ ฝ่ายทหารแลหัดคนพยาบาลให้ชำนิชำนิชำนาญ
การของสภากาชาดนั้นเราเข้าใจกันเสียว่าจะทำแต่ในเวลาสงคราม ถึงกระนั้นก็ดี ในการรักษาโรคก็ดี
การพยาบาลก็ดี ไม่ใช่คนหนึ่งคนใดสักแต่ว่าเปนคนแล้วก็ทำได้ ดังนั้นหามิได้ ต้องอาไศรย
การเล่าเรียน เพราะฉนั้นไม่ว่าชาติใด จำเปนต้องมีสถานที่ไว้เปนที่ศึกษาของนายแพทย์
เมื่อถึงเวลาจะต้องใช้ในการงานสงครามจะได้ไม่เสียงาน…”
ตัวอย่าง:
